23/8/12

Η Κύπρος χρειάζεται ένα αδιάφθορο ηγέτη.

«Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν». (Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με το ήθος αυτών που την κυβερνούν). Ισοκράτης.


Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κύπρου είναι η ραγδαίως εξαπλούμενη διαφθορά του πολιτικο-οικονομικού συστήματος της χώρας. Είναι ο καλπάζων καρκίνος που την οδηγεί, χωρίς άλλο, στο θάνατο. Η άνευ προηγουμένου κρίση της κυπριακής οικονομίας ακόμα και το ίδιο το Κυπριακό Πρόβλημα (όσο κι αν είναι ανήκουστο αυτό που ισχυρίζομαι, ότι δηλαδή κάποιοι στην Κύπρο θέλουν την πατρίδα μας μοιρασμένη, για τα δικά τους συμφέροντα) έχουν να κάνουν με τη βαθιά διαφθορά και σαπίλα της «καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων».

Έχουν φαγωθεί δισεκατομμύρια ευρώ στη διαπλοκή και στη μίζα και φτάσαμε σήμερα στο εξευτελιστικό σημείο να πρέπει να οδηγήσουμε τις ζωές μας μερικές δεκαετίες πίσω και να ξαναρχίσουμε έχοντας χάσει πολλά από αυτά που κερδίσαμε μέσα από κοινωνικούς αγώνες και μέσα από την εξέλιξη και αναβάθμιση της κυπριακής κοινωνίας.

Με άλλα λόγια μας τα φάγανε όλα κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Αντίθετα η φράση αυτή (λόγω πολυχρησίας) μπορεί να μην δημιουργεί πια στο μυαλό μας την πραγματική εικόνα, αλλά κάτι πολύ λιγότερο από αυτήν. Στην πραγματικότητα αυτό που έχει συμβεί στην Κύπρο λέγεται διαφορετικά πλιάτσικο. Τα έχουν «ξύσει» όλα και είναι κρίμα όχι μόνο για ‘μας αλλά πολύ περισσότερο για τα παιδιά μας, που θα τα βρουν πολύ σκούρα πια τα πράγματα στο ξεκίνημα της δικής τους προσωπικής, οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής.

Στην Κύπρο μάλιστα δεν ισχύει καν το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Διότι εκεί, στην Ελλάδα, μπορεί μεγάλες μάζες του απλού κόσμου να ευνοήθηκαν από τις αλόγιστες κοινωνικές παροχές που δόθηκαν από ανεύθυνους ηγέτες μετά από τερατώδεις δανεισμούς της χώρας, αλλά στην Κύπρο ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΑ ΕΦΑΓΕ Ο ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ. Τα φάγανε εκείνοι που είχαν την εξουσία και την ευθύνη να προστατεύουν τα συμφέροντα του απλού πολίτη.

Η φράση του Ισοκράτη «Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν» μπορεί να ερμηνευθεί απλοϊκά ότι «οι εξουσιάζοντες αντανακλούν το ήθος των εξουσιαζομένων που τους εκλέγουν» όμως κατά τη γνώμη μου ο Ισοκράτης ήθελε να πει ακριβώς το αντίθετο: ότι το ήθος της κοινωνίας τελικά ομοιούται του ήθους των αρχόντων της. Αν οι άρχοντες είναι διεφθαρμένοι, γίνονται για το λαό το κακό παράδειγμα και το ήθος αμβλύνεται γενικότερα.

Αυτό είναι που με κάνει να πιστεύω ακράδαντα ότι η Κύπρος χρειάζεται έναν εμπνευσμένο ηγέτη με πυγμή και όραμα και οπωσδήποτε ΤΙΜΙΟ και με ΑΡΧΕΣ. Έναν ηγέτη που να ΜΗΝ τον κόφτει αν θα κάνει δεύτερη θητεία. Να τα βάλει με τα συμφέροντα και να τα τσακίσει. Στον πόλεμο που θα δεχτεί, πρέπει να έχει τα κότσια να αναδειχτεί νικητής. Να πορευτεί αλώβητος μέσα από την πυρωμένη λάβα που θα ξεράσει το διεφθερμένο κατεστημένο, για να φτάσει μέχρι την καρδιά του τέρατος και να την τρυπήσει με το δόρυ της αρετής.

Η Κύπρος δυστυχώς δεν αντέχει άλλο.  Έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Δεν θέλω να υποδείξω αν υπάρχει και ποιος μπορεί να είναι, από τους τρεις υποψήφιους για την προεδρία, ο καταλληλότερος. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του σημειώματός μου. Λέω όμως ότι η Κύπρος δεν χρειάζεται πρόεδρο με … προηγούμενα. Χρειάζεται έναν πρόεδρο, γνήσια και αληθινά ΑΔΙΑΦΘΟΡΟ.

21/8/12

Η Θεόρα...

Το πρόσωπό της το χαράκωσε βαθιά ο χρόνος. Τα μάτια της κοιτάζουν μακριά σαν να κοιτάνε πέρα από των ανθρώπων τις παραστάσεις. Σπάνια την έχω δει να χαμογελά από τότε... και τις σπάνιες εκείνες φορές ήταν το χαμόγελό της μισό, τσακισμένο, λες και τ' ανέβασε στα χείλια της από βαθύ πηγάδι θλίψης. 

Έλα να μας βγάλεις μια φωτογραφία με την αδερφή μας, μου κάνει ξαφνικά ο πεθερός μου. Στάθηκαν γύρω της. Ήταν αμήχανοι οι τέσσερις μα εκείνη ήρεμη. Λες κι αξιώθηκε μια δύναμη απόκοσμη που την κρατούσε, μια πίστη ακράδαντη, χρόνια πελεκημένη με το πένθος. Όταν τελειώσαμε με τη φωτό, ο πεθερός μου έσκυψε και την φίλησε στο μέτωπο. Είχε δακρύσει... Την κοίταξα καθώς εκείνη έστρεψε το βλέμμα της στο τίποτα αφηρημένα. 

Η Θεόρα... Παραμονή δεκαπενταύγουστου του 2005, σε κείνο το μαύρο αεροπλάνο, έχασε την κόρη, τον γαμπρό και τρία εγγόνια. Δεν ξέρω αν έχει πια γι αυτήν καμία σημασία, όμως κανένας από τότε δεν της έχει πει ακόμα ποιοι φταίξανε και φόρεσε τα μαύρα και μέσα της κι απέξω κι ήπιε όλης της θάλασσας τ' αλάτι.