Προσμονή

Ζωγραφίζει στο τζάμι η ώχρα
Του λαμπτήρα νατρίου στο δρόμο
Τον υγρό ψυχισμό μου
Μια σταγόνα ολισθαίνει και μ' έλκει
Διαρκώς προς τα κάτω

Δεν μπορώ να φρενάρω
Κι ένα δαίδαλο σχήμα
Της βροχής ακουαρέλα
Σαν χοάνη με πίνει

Κι όλο σκέφτομαι εσένα
Καθώς λιώνω και φεύγω
Στου νερού την πορεία


Ιανουάριος 2008