30/4/13

Ήταν απλά άλλη μια ερασιτεχνική παράσταση...


Άλλη μια παράσταση που έμοιαζε σαν από ερασιτεχνικό επαρχιακό θίασο είδαμε σήμερα (30 Απριλίου του Σωτηρίου έτους 2013) στη Βουλή των Αντιπροσώπων, στη συνεδρία για την έγκριση ή μη της Δανειακής Σύμβασης για την Κύπρο. Άλλη μια κωμωδία για να ...κλαις. Κι είναι πια ολοφάνερο πως ο τυφώνας που έφερε η κρίση πέρασε από πάνω τους σαν ανοιξιάτικο ψιχάλισμα.


Το ωραίο είναι πως το ότι φταίνε ΟΛΟΙ για την τραγική κατάσταση του τόπου φαίνεται (φαίνεται λέω) να το κατάλαβαν (ζητώντας συγνώμη από το λαό) μόνο εκείνοι που φταίνε ... λιγότερο από τους άλλους. Εκείνοι που φταίνε περισσότερο νομίζουν ότι φταίνε ...άλλοι!

Εκείνοι που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 5 χρόνια, είτε επιτρέποντας είτε ΜΗ αποτρέποντας τα πράγματα να φτάσουν σ' αυτό το σημείο, κουβαλώντας μαζί τους την απόγνωση και τη θλίψη στον απλό άνθρωπο του τόπου, αυτοί δηλαδή που οδήγησαν την Κύπρο στην Τρόικα, ψήφισαν σήμερα εναντίον του Μνημονίου, λέγοντας ότι - μετά το μπαϊράμι - ΘΑ (ΘΑ...) παρουσιάσουν σχέδιο Β για να βγούμε από το Μνημόνιο... Αντί να το παρουσιάσουν σήμερα που γινόταν η συζήτηση στη Βουλή,  ΘΑ (Θου+Α = ΘΑ) το παρουσιάσουν ... μια άλλη φορά!

Άλλοι πάλι, γνωστοί "λαφαζάνηες" των παχέων αλλά κούφιων από μέσα πολιτικών μπλαμπλαμπλά, συντηρητές και λουστραδόροι του κατεστημένου χρόνια τώρα, πρωταθλητές με παράσημα στην αναξιοκρατία, που όταν είχαν υπουργούς σε κυβερνήσεις "εφκάλαν νάμιν" από το ατελείωτο ρουσφέτι, για άλλη μια φορά έπαιξαν τον γνωστό κι αγαπημένο τους πια ρόλο του τσάμπα μάγκα, μιας και ξέρουν τα λόγια απέξω κι ανακατωτά.

Είναι και κάποιος Κουλίας, τον οποίο νομίζω μας έστειλε ο πανάγαθος Θεός, που με τη Σοφία Του μάς στέλνει σημάδια και μηνύματα ώστε να βλέπουμε το πραγματικό πρόσωπο του πολιτικού μας συστήματος. Διότι ο άνθρωπος αυτός αντανακλά την αυθεντική πολιτική μας κουλτούρα. Δεν ξέρει και δεν θέλει να προσποιείται. Είναι αυτός που βλέπετε: όπως ένας χαρακτηριστικός χωρκάτης του καφενέ, που περιπαίζει και "καταγνώνει" τους άλλους, διότι τόσα καταλαβαίνει τόσα λέει.

Ο εκπρόσωπος των Οικολόγων, πάντα μάγκας, ήταν εκεί όλα αυτά τα χρόνια που διαλύεται η Κύπρος κατηγορώντας το σύστημα που επίσης προστατεύει. Πήρε λοιπόν σήμερα την υπεύθυνη θέση ότι πρέπει να φορτώσουμε του λαού άλλο ένα δημοψήφισμα της συμφοράς: να αποφασίσει (πάλι) ο λαός για τις στραβάρες των πολιτικών του ηγετών, αν θα μας δανείσει δηλαδή η Ευρώπη ή ο ... ... οοοοο.... .... οοοο.... οοο... ΚΑΝΕΝΑΣ! ... Ο ΚΑΝΕΝΑΣ που τύφλωσε τον Κύκλωπα Πολύφημο τότε στην Οδύσσεια, κατά τη γλαφυρή αφήγηση του Ομήρου. Ο εκπρόσωπος των Οικολόγων πήρε μια ... οικολογική απόφαση: ένα πράσινο, αυθεντικό, γνήσιο ΤΙΠΟΤΑ.

Πρέπει να πω πάντως ότι αν εξαιρέσω το ΑΚΕΛ που απλά συμπεριφέρθηκε για άλλη μια φορά σύμφωνα με τα ιδεολογικά του ... κολλήματα (και ίσως με τις καταπιεσμένες ενοχές που ταξιδεύουν σαν λαθρεπιβάτες μέσα στο υποσυνείδητό του)- όλοι οι υπόλοιποι που είπαν σήμερα όχι στο Μνημόνιο είναι εκείνοι που λένε όχι σε κάθε ... υποψία, ιδέα, φήμη ότι μπορεί ενδεχομένως να ξεκινήσει κάποια στιγμή σε μερικούς μήνες μια διαδικασία για λύση του Κυπριακού. Άσχετα με το τι μπορεί να βγει από αυτή τη διαδικασία, άσχετα κι αν προκύψει η καλύτερη δυνατή λύση. Αυτοί είναι πάντα εναντίον. Γιατί;

Διότι δεν πρέπει κανένας να αγγίξει πάνω στα ιερά και τα όσια της κομματοκρατίας. Δεν πρέπει κανένας να αγγίξει πάνω στο σύστημα που συντηρεί το πολιτικό κατεστημένο, με την τεράστια κρατική μηχανή, στην οποία διορίζονται ... οι "δικοί μας" για να μας ψηφίζουν. Κανένας δεν πρέπει να αλλάξει το σύστημα που επιτρέπει μίζες και διαπλοκές. Όλα πρέπει να μείνουν ως έχουν. Ας αφήσουμε και τον αφελή λαουτζίκο να φωνάζει και να διαμαρτύρεται... Είναι ένα φυσιολογικό "καρκασιαλλίκκι"... Να συμφωνούμε κι εμείς μαζί του, αλλά ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΕΙ.

Μια λύση του Κυπριακού μπορεί να διαφοροποιήσει, μέσα από νέες λειτουργίες που θα εγκαθιδρυθούν, πολλά από τα δεδομένα που συντηρούν το καλό μας πολιτικοοικονομικό σύστημα με αποτέλεσμα να χάσουν κάποιοι και τα αυγά και τα καλάθια. Γιαυτό και δεν θα αφήσουν ποτέ καμιά διαδικασία να προχωρήσει χωρίς να δεχτεί το ανελέητο σφυροκόπημά τους.

Γιαυτό είμαι κι εγώ τόσο απογοητευμένος ότι τίποτα δεν θα αλλάξει σ' αυτό τον τόπο. Απλά στηρίζω τις τελευταίες μου ελπίδες σ' αυτά που διακηρύσσει ότι θα κάνει η παρούσα κυβέρνηση. Όμως για να είμαι ειλικρινής μοιάζω περισσότερο με τον άπιστο Θωμά που αν δεν αγγίξει επί των τύπων των ήλων, με άλλα λόγια αν δεν υπάρξουν συγκεκριμένες πράξεις και όχι μόνο διακηρύξεις, δεν πρόκειται να πεισθώ. 

Όμως δράττομαι της ευκαιρίας να το ξαναπώ μπας και ιδρώσει κανενός το αυτί: ότι αν αυτή η κυβέρνηση δεν γκρεμίσει το αρρωστημένο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και δεν εξυγιάνει επιτέλους την Κύπρο, μια μέρα ξαφνικά θα σηκωθεί ένα λαϊκό κύμα από το πουθενά και θα πάρει κεφάλια. Κι όποιοι απολαμβάνουν το ... παντεσπάνι της εξουσίας την συγκεκριμένη εκείνη στιγμή, θα πληρώσουν τη νύφη για ό,τι μαλακία έχει συμβεί σ' αυτό τον τόπο, όλες αυτές τις δεκαετίες που πάμε σιγά σιγά από το κακό στο χειρότερο.

10/4/13

Τα κουπόνια, τα κοινωνικά παντοπωλεία, ο περήφανος κομμουνιστής και το δημοκρατικό μας ήθος.

"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες".
Voltaire.


Ο κ. Χρίστος Χριστόφιας έγραψε χθες στο "Χρονολόγιό" του τα εξής:

"Τις τελευταίες 24 ώρες γίνομαι δέκτης μηνυμάτων μίσους, βρισιών, ακόμα και απειλών κατά της ζωής μου, γιατί εξέφρασα την άποψη μου εχτές στο Facebook για ένα ζήτημα! Αυτό που γίνεται εις βάρος μου εμένα και της οικογένειας μου ονομάζεται φασισμός.
Όσον κι αν απειλούν και βρίζουν κάποιοι ΔΕΝ θα σταματήσω να λέω την άποψη μου!
ΔΕΝ φοβόμαστε και ΔΕΝ σιωπούμε! 
Θα λέμε την άποψη μας όσο κι αν αυτή ενοχλεί τον οποιονδήποτε!"

Σε αντίθεση με το τι συνέβαινε στις κομμουνιστικές δικτατορίες (των οποίων ο κ. Χριστόφιας παραμένει πιστός ζηλωτής και νοσταλγός), η δική μου δημοκρατική παιδεία μού επιβάλλει να υπερασπιστώ το δικαίωμα του να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, ακόμα κι αν διαφωνώ μαζί του ριζικά.

Είναι απαράδεκτο να υβρίζεται ή να απειλείται οποιοσδήποτε για τις απόψεις του. Ο καθένας δικαιούται να λέει ότι θέλει και οι άλλοι δικαιούνται να τον κρίνουν ή και να τον επικρίνουν, πάντοτε όμως (και στις δύο περιπτώσεις) μέσα στα όρια και το μέτρο που επιβάλλει το ήθος, ο νόμος και η κοσμιότητα. Κάθε είδους απειλή εναντίον οποιουδήποτε για τις απόψεις του, είναι απειλή ενάντια στη δημοκρατία και στο δικαίωμα όλων να εκφραζόμαστε ελεύθερα.

Από την άλλη, ο κ. Χρίστος Χριστόφιας, που επανέρχεται στο θέμα συνεχώς, χωρίς να αντιλαμβάνεται τις παρενέργειες των πράξεών του, οφείλει να καταλάβει ότι πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στο τι λέει και πώς. Δεν μπορεί να ειρωνεύεται εργαζόμενους στην Κύπρο του 2013, που πληρώνονται με κουπόνια - όπως γινόταν στις κομμουνιστικές χώρες, πριν οι λαοί ξεσηκωθούν και στείλουν στον αγύριστο τους λαομίσητους δικτάτορες του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού" μαζί με τους ρουφιάνους τους.

Διότι για το γεγονός ότι φτάσαμε σήμερα, στην Κύπρο που ήταν μέχρι πριν από λίγα μόλις χρόνια μια χώρα ευημερούσα, να σιτίζεται ο κόσμος σε κοινοτικές εστίες, να παίρνει τρόφιμα από τα κοινωνικά παντοπωλεία και να πληρώνεται με ... κουπόνια, με άλλα λόγια για το ότι φτάσαμε να μοιάζουμε με τους πάλαι ποτέ κομμουνιστικούς ...παράδεισους, δεν μπορεί να απεκδύεται των ευθυνών του ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας, που δεν έχανε ευκαιρία να δηλώνει "περήφανος κομμουνιστής"...

Ο κ. Χρίστος Χριστόφιας πρέπει να ζυγίζει κάθε του λέξη πριν ειρωνευτεί τους εργαζόμενους, που ξυπνούν και κοιμούνται με την αγωνία πώς θα ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις ανάγκες των παιδιών τους, που είναι το ψωμί και η παιδεία τους. Η κυπριακή κοινωνία βρίσκεται αυτό τον καιρό σε δραματικά αδιέξοδα και είναι αφόρητα προκλητικό, ο γιος του τέως προέδρου να ειρωνεύεται τον κόσμο που υποφέρει.

Μπορεί ο ίδιος να προσπάθησε μετά, με νεότερη ανάρτηση του, να ανασκευάσει αυτά που έγραψε στην προηγούμενη, αλλά δεν τα κατάφερε. Η προσπάθειά του να αναγάγει τα όσα έγραψε προηγουμένως σε ... σύγκρουση ιδεολογιών (κομμουνισμός vs καπιταλισμός) ήταν επίσης ατυχέστατη.

Η πολιτική ιδεολογία του κ. Χριστόφια τον εμποδίζει να αντιληφθεί τις πραγματικότητες, που οδήγησαν την πατρίδα του στη σημερινή τραγική της κατάσταση. Πιστεύει ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια συστημική συνέπεια των εγγενών αδυναμιών του καπιταλισμού...

Είναι δηλαδή αυτό που λέμε "η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης". Διότι ο κομμουνισμός είναι η ιδεολογία που σαν σύστημα εξουσίας, όχι απλώς απέτυχε οικτρά οπουδήποτε κι αν εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα, αλλά πολύ περισσότερο οδήγησε στην ανέχεια, τη φτώχεια, την εξαθλίωση και το θάνατο δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους...

9/4/13

Οι απολογητές των δικτατόρων και των χαφιέδων...

Ο κ. Χρίστος Χριστόφιας, υιός του τέως προέδρου της Δημοκρατίας, ξεσήκωσε μια θύελλα διαμαρτυριών στα κοινωνικά δίκτυα, όταν ανάρτησε τα πιο κάτω στο "χρονολόγιό" του, στο Facebook:

«Τελικά, τι έγινε παιδιά;
Δεν είναι μόνο στη Σοβιετική Ένωση που έδιναν κουπόνια; 
Δίνονται τώρα στον καπιταλισμό; 
Απαπαπα! Τι είναι αυτά τα πράγματα;» 

Μετά το θόρυβο ένιωσε την ανάγκη να κάνει την πιο κάτω διευκρίνιση, που νομίζω ότι απλά χειροτέρεψε τα πράγματα:

ΔΕΝ ειρωνεύομαι σε καμιά περίπτωση τον κόσμο που βρίσκεται στη βιοπάλη! 
ΝΑΙ! Ειρωνεύομαι τους απολογητές του καπιταλισμού, που τόσα χρόνια μας έλεγαν για τα κουπόνια που δίνονταν στην ΕΣΣΔ. Τώρα; Τι έχουν να μας πουν όλοι αυτοί για τα κουπόνια του καπιταλισμού; Αυτά. Απλά και σταράτα. 
Είναι φανερό πως ούτε ο ίδιος κατάλαβε ότι ηγέτης αυτής της καπιταλιστικής χώρας, όταν φαλίρισε, ήταν ο πατέρας του και ζητά από άλλους, από τους «απολογητές του καπιταλισμού» να του εξηγήσουν τι έγινε…

Ο κ. Χρίστος Χριστόφιας δεν είναι κανένα ανώριμο παιδαρέλι, όπως ούτε και τέως πρώτη κυρία κ. Έλση Χριστόφια εξάλλου (που ήταν ανάμεσα στους διαδηλωτές τις προάλλες έξω από τη βουλή φωνάζοντας εναντίον του Μνημονίου). Ωστόσο η οικογένεια Χριστόφια μάλλον να αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος της ευθύνης εκείνου που κυβέρνησε αυτή τη χώρα για 5 χρόνια και που τυγχάνει να είναι μέλος της...




Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η Κύπρος κατρακύλησε στην καταστροφή επειδή ο τέως πρόεδρος όχι μόνο δεν αντιλήφθηκε τη σήψη και τη διάλυση που προκαλούσε με καλπάζοντα ρυθμό πλέον η διαφθορά και διαπλοκή του εγχώριου πολιτικοοικονομικού συστήματος (και όχι του καπιταλισμού γενικότερα), αλλά αντίθετα συντήρησε την ανώμαλη λειτουργία αυτού το συστήματος, ώστε να βολευτεί στην εξουσία, επ' ωφελεία και του Κόμματος.

Ο κ. Χρίστος Χριστόφιας επιμένει να θεωρεί ως καπιταλισμό τη ...διαστροφή του καπιταλισμού, που εφαρμόστηκε στην Κύπρο και σε ορισμένες άλλες χώρες και αδυνατεί να αντιληφθεί ότι τουλάχιστον αυτό το σύστημα εφαρμόστηκε σε κάποιες άλλες χώρες σωστά. Έχουμε δηλαδή σημεία αναφοράς, όπως η ΗΠΑ, οι σκανδιναβικές χώρες, η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία και άλλες, όπου ο καπιταλισμός εφαρμόστηκε σε συνδυασμό με το κοινωνικό πρόσωπο, επ' ωφελεία των πολιτών που απολαμβάνουν ευημερίας και πλήρους δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος.

Αντίθετα, σε καμία χώρα του κόσμου δεν εφαρμόστηκε ποτέ ο κομμουνισμός που ονειρεύεται η οικογένεια Χριστόφια. Πουθενά όμως! Παντού ο κομμουνισμός εφαρμόστηκε σαν στυγνή δικτατορία, με περιορισμούς στην ελευθερία του ατόμου, με ελεγχόμενη - υποβολιμαία ενημέρωση, με μεσαιωνικού τύπου λογοκρισία και με τους χαφιέδες και ρουφιάνους του καθεστώτος να παραδίδουν ύποπτους και αθώους βορά στα δόντια της κρατικής τρομοκρατίας.


Η Κίνα, η τελευταία μεγάλη κομμουνιστική χώρα, απλά σήμερα παρέμεινε κατ’ ευφημισμόν κομμουνιστική, μόνο και μόνο για να παραμένει στην εξουσία -χωρίς ελεύθερες εκλογές- το κομμουνιστικό κόμμα. Από εκεί και πέρα το αχανές αυτό κράτος, εξελίσσει ελεγχόμενα μεν αλλά με γοργούς ρυθμούς την ελεύθερη αγορά και ιδιοκτησία, εξελίσσεται με άλλα λόγια σε μια καπιταλιστική χώρα.

Αν κάποιοι … «απολογητές» οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις για την πολιτική τους φιλοσοφία είναι οι "απολογητές" του κομμουνισμού, δηλαδή του συστήματος εκείνου που καταδυνάστευσε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους, υποχρεώνοντάς τους στη φτώχεια, για να καλοπερνά η νομεγκλατούρα (η κόκκινη μπουρζουαζία), κάτω από απάνθρωπη διακυβέρνηση δικτατόρων όπως ο Στάλιν που, σαν ψυχρός δολοφόνος μέσα στην παράνοιά του, έστειλε εκατομμύρια Ρώσους και άλλους στο θάνατο, ο Τσαουσέσκου, ο Χόνεγκερ, ο Καντάρ, ο Ζίφκοφ, ο Μπρέζνιεφ και άλλοι ισόβιοι ηγεμόνες αυτού του φιάσκου που ονομάστηκε «υπαρκτός σοσιαλισμός».

Οι «απολογητές» του κομμουνισμού, εφόσον επέλεξαν να είναι «περήφανοι κομμουνιστές», θα πρέπει επίσης να υπερασπίσουν τη "Λαϊκή" Δημοκρατία τς Βόρειας Κορέας, τη γελοία αυτή χώρα, με τον παρανοϊκό νεαρό δικτάτορα, ο οποίος κληρονόμησε την εξουσία από τον πατέρα του κι απειλεί τώρα την ανθρωπότητα με πυρηνικό πόλεμο.

Αυτή τη χώρα που κρατά το λαό της στο μεσαίωνα και δεν του επιτρέπει ελεύθερη ενημέρωση από τα ΜΜΕ, καθώς λειτουργεί εκεί μόνο ένα κρατικό τηλεοπτικό κανάλι (μερικές ώρες τα βράδια) προπαγανδίζοντας υπέρ του δικτάτορα, ενώ απαγορεύει επίσης την πρόσβαση στο ίντερνετ…

Είναι η χώρα που ηττήθηκε στο παγκόσμιο κύπελλο με 2-1 από τη Βραζιλία και έδειξε στην τηλεόραση ότι κέρδισε τη Βραζιλία με 1-0 διότι απλά απέφυγε να δείξει τα γκολ της Βραζιλίας. Περιττό να θυμίσω ότι μετά το παγκόσμιο κύπελλο έστειλε τους ποδοσφαιριστές σε καταναγκαστική εργασία.

Κι όλα αυτά σε αντίθεση με την καπιταλιστική Νότια Κορέα, που είναι μια από τις πιο ανεπτυγμένες οικονομικά και τεχνολογικά χώρες του πλανήτη, με παράλληλη ανάπτυξη στις τέχνες και τον πολιτισμό.

Οι "απολογητές" του κομμουνισμού θα πρέπει επίσης να μας εξηγήσουν για τις τόσο εγκάρδιες επαφές τους με την Κούβα, της οποίας ο δικτάτορας Κάστρο κυβέρνησε τη χώρα για 60 ολόκληρα χρόνια, για να παραδώσει στη συνέχεια την εξουσία … στον αδελφό του! Να μας εξηγήσουν γιατί στη χώρα αυτή υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί στην ενημέρωση και στο ίντερνετ, που μόνο το 2% του πληθυσμού έχει πρόσβαση και γιατί και οι ελάχιστοι που μπαίνουν στο ίντερνετ … παρακολουθούνται από τους ρουφιάνους του καθεστώτος. Γιατί υπάρχουν περιορισμοί στις εξόδους από τη χώρα (όπως εξάλλου υπήρχαν σε όλους τους κομμουνιστικούς παράδεισους, πριν οι λαοί πετάξουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας αυτό το καταπιεστικό καθεστώς).

Το να κάνουμε το άσπρο μαύρο στα λόγια προπαγανδίζοντας είναι εύκολο. Δυστυχώς όμως για τους περήφανους κομμουνιστές, οι αποκαλύψεις και οι ζωντανές μαρτυρίες για το τι ήταν (και είναι ακόμη και σήμερα όπου υπάρχει) στην πραγματικότητα το κομμουνιστικό καθεστώς είναι πια τόσο πολλές και τόσο παραδεκτές που απλά οι απολογητές του καταντούν αναχρονιστικοί έως γραφικοί, για να μην πω και το πιο σοβαρό: ότι είναι εχθροί της δημοκρατίας, όταν ουσιαστικά την απορρίπτουν ευαγγελιζόμενοι τις κομμουνιστικές δικτατορίες σαν επίγειους παράδεισους!

8/4/13

Έφυγε για πάντα η "σιδηρά κυρία"...

Έφυγε λοιπόν η Μάργκαρετ Θάτσερ, η αγέρωχη κι αδιάλλακτη πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, από το Μάιο του 1979 μέχρι τον Νοέμβριο του 1990.

Στα χρόνια της εφηβείας μου, στις πρώτες μου τότε πολιτικές αναζητήσεις, η ατσάλινη πειθαρχία που επεδίωκε να επιβάλει και που έφτανε ως τα άκρα, υπήρξε για μένα αποκρουστική. Ιδιαίτερα καθώς άκουγα σχεδόν καθημερινά στα νέα ότι ο 27χρονος πολιτικός κρατούμενος (αντάρτης του IRA) Μπόμπι Σαντς, αργοπέθαινε από την απεργία πείνας μέσα στις φυλακές Λονγκ Κες του Μπέλφαστ, διεκδικώντας τα "Πέντε Αιτήματα" που είχαν να κάνουν με μια πιο ανθρώπινη διαβίωση των κρατουμένων.

Η Θάτσερ είχε τότε αρνηθεί να ικανοποιήσει τα αιτήματα του Μπόμπι και εκείνος πεισμωμένος συνέχισε την απεργία μέχρι που πέθανε το Μάιο του 1981, μετά από 66 μέρες χωρίς τροφή. Ήμουν 17 χρονών και ο θάνατος εκείνος με συγκλόνισε.

Το 1982 ξέσπασε ο πόλεμος των νησιών Φώκλαντ. Η Αργεντινή, που διεκδικούσε τα νησιά, τα κατέλαβε με αιφνιδιαστικές κινήσεις. Η Θάτσερ απάντησε χωρίς δισταγμό με πόλεμο που κράτησε 74 ημέρες. Κατέλαβε ξανά τα νησιά και παρά το θάνατο 255 Βρετανών στρατιωτών, η νίκη της ξεσήκωσε θύελλα ενθουσιασμού στη Βρετανία.

Ύστερα ήρθαν οι απεργίες των ανθρακωρύχων που άρχισαν στις αρχές του 1984 και συνεχίζονταν για μήνες. Για συμπαράσταση κατέβηκαν κι άλλες ομάδες εργαζομένων. Καμία ανταπόκριση από τη Θάτσερ. Άτεγκτη κι ανυποχώρητη, τους άφησε να απεργούν για ενάμισι ολόκληρο χρόνο, μέχρι που υποχώρησαν τελικά οι απεργοί τερματίζοντας την απεργία τον Ιούλιο του 1985.

Η Μάρκαρετ Θάτσερ ήταν γεννημένη πρωταγωνίστρια της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Παρέλαβε μια χώρα σε βαθιά οικονομική ύφεση και ανέστρεψε γρήγορα την κατάσταση. Ήξερε τι ήθελε και το πραγματοποιούσε, συντρίβοντας τις οποιεσδήποτε αντιστάσεις. Έζησε σαν πρωθυπουργός την πτώση του κομμουνισμού το 1989 και, παρά το ότι αυτό ήταν μια δικαίωση της δικής της συντηρητικής διακυβέρνησης, τον επόμενο χρόνο αναγκάστηκε, καθώς η δημοτικότητα της είχε πλέον μειωθεί επικίνδυνα, να παραδώσει την αρχηγία του Συντηρητικού Κόμματος και φυσικά την πρωθυπουργία της Βρετανίας, στον Τζων Μέιτζορ, μια προσωπικότητα που υπήρξε μόνο σαν σκιά της σιδηράς κυρίας.

31 χρόνια ύστερα από τότε, που άκουσα στις ειδήσεις ότι την πρωθυπουργία του Ηνωμένου Βασιλείου ανέλαβε γυναίκα, σίγουρα λέω πια ότι η Μάργκαρετ Θάτσερ, ήταν μια πραγματική ηγέτιδα. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με τον τρόπο που λειτούργησε, δεν θα πάψει ποτέ να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες ιστορικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα.

27/3/13

Θα τα καταφέρουμε όπως η Ιρλανδία

Η Ιρλανδία μπήκε σε Μνημόνιο το 1010. Σήμερα είναι ένα βήμα πριν από την έξοδό της από το μηχανισμό στήριξης και την είσοδό της στις διεθνείς αγορές. Όλα δείχνουν ότι η μικρή αλλά περήφανη αυτή χώρα τα κατάφερε.

Έτσι θα τα καταφέρουμε κι εμείς. Έχουμε και τη δύναμη και τη θέληση! Φτάνει να κλείσουμε τα αυτιά μας σε όλους εκείνους που βλέπουν Αρμαγεδώνες και τη συντέλεια του κόσμου να πλησιάζει!

Είναι πάντως χαρακτηριστικό της αυτοκαταστροφικής νοοτροπίας κάποιων το γεγονός ότι το περασμένο καλοκαίρι σε πολλά ελλαδικά δημοσιεύματα, οι γνωστοί Νοστράδαμοι και ψευδοπροφήτες της συμφοράς, που δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να προσπαθούν να ακυρώσουν κάθε ελπίδα του ελληνικού λαού, λέγοντας ότι "το Μνημόνιο βύθισε ακόμη πιο πολύ την Ιρλανδία". Τα γεγονότα ωστόσο τους έχουν διαψεύσει.

Η φωτογραφία είναι από την Ιρλανδία και λήφθηκε κατά την προσαγωγή στο δικαστήριο του κυριότερου ύποπτου για την καταστροφή της ισχυρής οικονομίας της χώρας, ενός κορυφαίου τραπεζίτη... Οι συγκρίσεις είναι εύλογες και η απόδοση δικαιοσύνης κι εδώ στην πατρίδα μας, άκρως επιβεβλημένη.


25/3/13

Από εμάς εξαρτάται να κάνουμε την Κύπρο μια καλύτερη πατρίδα για μας και τα παιδιά μας.


Το οικονομικό μας πρόβλημα ήταν μεγάλο και οι όροι των δανειστών σκληροί. Η συμφωνία που έχει επιτευχθεί ήταν η καλύτερη που μπορούσαμε να πετύχουμε μέσα στις τραγικές αυτές πραγματικότητες.

Σώθηκε τουλάχιστον η Τράπεζα Κύπρου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και φυσικά η πατρίδα μας απέφυγε την άτακτη χρεοκοπία -που θα ήταν το τέλος μας- και θεωρώ εγκληματικά ανεύθυνους όσους έλεγαν να το ρισκάρουμε. Μπήκε νυστέρι στο απόστημα του αρρωστημένου τραπεζικού τομέα και τώρα η Κύπρος ξέρει τι χρωστά.

Από εμάς εξαρτάται το μέλλον μας. Τα δεδομένα είναι τέτοια, που μας επιτρέπουν να βλέπουμε με αισιοδοξία τα χρόνια που έρχονται. Αρκεί να το χωνέψουμε ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά, έξυπνη επιχειρηματική δραστηριότητα και οπωσδήποτε εξυγίανση/κάθαρση της διαφθοράς που μας έφερε σ' αυτό το σημείο. Οπωσδήποτε η πολιτεία χρωστά στους πολίτες να προχωρήσει και σε παραδειγματική τιμωρια των υπαιτίων ετούτης της πρωτόγνωρης κρίσης.

Επαναλαμβάνω ότι δεν έχει εξαφανιστεί το πρόβλημα ως διά μαγείας και ότι θα περάσουμε ένα χρονικό διάστημα δύσκολα. Δεν μπήκαμε σε Μνημόνιο για να συνεχίσουμε να τρώμε και να πίνουμε άνετα και χωρίς έννοιες. Το πρόβλημα είναι ακόμα εδώ. Απλά η δανειακή σύμβαση ήταν η μόνη λύση για να έχουμε βοήθεια. Η άλλη επιλογή ήταν το χάος.

Ας δούμε λοιπόν αυτή τη συμφωνία ρεαλιστικά. Ούτε να πετάμε φυσικά εντελώς αδικαιολόγητα και αφελώς από τη χαρά μας αλλά ούτε και να βλέπουμε μπροστά μας μια μαύρη άβυσσο. Δουλειά, δουλειά, δουλειά και όλα θα πάνε καλά!

24/3/13

Τέλος στην ατιμωρησία!

Με όλα αυτά που έγιναν στον τόπο μας για να φτάσουμε στην κατάσταση που φτάσαμε θέλω να πω το εξής:  Ούτε η Ευρώπη ούτε η Τρόικα φταίνε για τη ρεμούλα, τις μίζες, την αναξιοκρατία, την κουμπαροκρατία, τη διαπλοκή και γενικά όλη την εγγενή μας κακοδαιμονία, που διέλυσε την Κύπρο.

Φταίει σύσσωμη η πολιτική μας ηγεσία που ανέχθηκε - για να μην πω εξέθρεψε - τη διαφθορά τόσα χρόνια. Αλλά για την κρίση που βιώνουμε σήμερα φταίνε συγκεκριμένα πρόσωπα και - επειδή η ατιμωρησία είναι ένας ακόμα από τους παράγοντες που οδήγησαν τη χώρα σ' αυτή την κατάσταση, τα πρόσωπα αυτά πρέπει να προσαχθούν στη δικαιοσύνη για να δικαστούν και να φυλακιστούν για πολλές δεκαετίες

Είναι λαϊκή απαίτηση κι αυτή τη φορά δεν θα ξεφύγει κανένας. Αν αυτή η κυβέρνηση δεν τους κλείσει στη φυλακή, θα βρεθεί μπροστά σε ένα τεράστιο κύμα αντίδρασης, που δεν ξέρω μέχρι που θα φτάσει.